Эх, кандай түн! Уктай албайм.
Уйку жок менде. Ай жаркырайт.
Жүрөгүмдө сакталгандай
Жоголгон эчак, жаштык курак.

Суз жашоомдун сен шериги,
Оюнду, биздин, сүйүү дебе,
Андан көрө ай жарыгы
Төгүлсүн мага, балкып дене.

Бурмаланган сызыктарды
Көрсөтсүн ачык асмандан ай,-
Менден кете албасыңды,
Сен мени сүйө албагандай.

Таза сүйүү кайталанбайт,
Андыктан сен бөлөксүң мага,
Бул дарактар бизди азгырат,
Кар күрткүгө буттарын сала.

Билем мен да, билесиң сен,
Ай шооласы ар кыл кубулат
Дарактарда гүлдөр эмес -
Дарактарда кар менен бубак.

Сүйгөн элек биз бир кезде,
Сен мени эмес, мен башканы,
Кызыктырбайт эми бизди
Сүйүүбүздүн чыны, жалганы.

Ошентсе да, назик сүйүп
Калп эзиле, мени өпкүлө,
Май айы, түбөлүк Сүйүүм
Жашасын дайым жүрөгүмдө.

С. Есенин