Кош карындашым...

- Улан байкеее!,- деп чуркап келип мойнума асылып калчу эле мен барып калсам. Кичинекейинде ушинтип көнүп калып, кийин чоңойгондо, бою мен менен тең болуп калса деле ушинтип жүрдү. ОЂђђђбайкем ага: - Ай сен чоңойбодуңбу, кичине кыздай болуп акырын жүрбөйсүңбү, дардаңдабай деп калчу эле, тамашалап урушуп... 

Мен үчүн ал дагы эле кичинекей кыз болчу. Мындан он жыл мурун, мен мектепти бүтүп, окууга тапшырып, ОЂђђђбайкемдикинде жашап калганда, ал 8-класска жаңы эле көчкөн. Ал, Ґґґґ, мен болуп үчөөбүз күндө кечинде сабак окуучубуз. ОЂђђђбайкем атайын бир комнатаны үчөөбүзгө бөлүп берген, книжный полка, письменный стол коюп.. Камокко очередь менен отурчук. Многоточие, Тату, Децл деп, хип-хоп деп өзүнчө эле делдеңдеп калчу...байкуш карындашым.

Шуулдап бир жерде тынч отурбаган, бир нерсени бат өздөштүргөн, сабакты да жакшы окуп, кишилер менен да сүйлөшө билген шустрый кыз эле. Жүзүнөн кайгырууну такыр көрчү эмесмин. Атына заты жарашып, жылдыздуу, сулуу кыз эле.

Сени менен акыркы жолу качан коштошконум эсимде жок.. Мына эми алыс жерде сени акыркы сапарга узата албай отурам айла жок.

Жӂӂӂӂ, жаткан жериң жайлуу, топурагың торко болсун! Жаның Жаннаттан жай тапсын!
Биз эми мындан ары сен жок жашайлы...